Lhasa!

De laatste maanden ben ik er achter gekomen dat een dorp of stad binnen rijden nooit makkelijk is, altijd is er wel iets. Een plotseling zachteweg, een klim of tegenwind. Gisteren was niet anders, hoe dichter we bij Lhasa kwamen hoe drukker de weg. Nu is een drukkeweg niet zo erg maar hier Toetert iedre auto vrachtwagen en bus. Sommige om te zeggen Hoi fietsers andren om te zeggen hier kom ik. De laatste 30 km was 1 continue tooooooet. 20 km voor Lhasa reden we een geweldige onweersbui in met erg veel wind. Maar een beetje afzien maakt het berijken van Lhasa alleen maar mooier. Eenmaal op het Potala plein scheen de zon weer en hadden ze ijs. Tuurlijk namen we de foto's.

Hier volgd een fotoverslagje van Ali naar Lhasa.

Na Ali begind het makkelijk met 80km verhardeweg.

En dat rijd heel erg lekker!

Als we de kans hebben slaapen we ondereen brug dat scheeld weer het opzetten van de tenten.

En dan berijken we mount Kailash, zowel voor de boedisten van Tibet als voor de Hindu's het middelpunt van de aarde.

We moetten alleen nog een rievier over steken om echt aan de voet van de berg te komen.

(Foto Sean)

En Nartuurlijk doen we om alle zonden uit te wissen de Kora.

(Kora is een pelgrims route om een heilig opject heen, in dit geval mount Kailash)

De echte pelgrims doen de kora prostreerend. Dit zijn aanhangers van de Bon religie, zij gaan tegen de klok in om de berg heen.

Na de Kora is het terug naar de orde van de dag, Sato en Sean repareeren iets.

We Fietsen en we Fietsen.

En dan kampje op zetten eten en slapen.

Mijn broek heeft heel wat klappen voor me opgevangen.

Sato op de laatste onverharde dag. De weg is goed evenals het weer, het is gewoon genieten.

Het einde van de G219 een emotioneel moment. 2140 km hobbelen stopt waar de G219 de Ferendship highway ontmoet. Dit is ook waar de goede weg begind

En Wat een weg het is (ik spreek nu al drie maanden geen nederlands meer dan krijg je dit).

Ons groepje is er!!

Saga

Na drie dagen 160km fietsen ben ik vanmiddag in Saga aan gekomen. Onderweg van Zongba niet veel bijzonders mee gemaakt, fietsen over de hobbels en door het zand tent opzetten koken (instandnoodles met Chineese snack) en slaapen. Klinkt saai maar is best een aangenaam leventje. We kijken inmidels wel uit naar het einde van de onverharde weg bij Lhatse hier 293 km vandaan. Als het mee zit kunnen we dat in vier dagen doen (ze zeggen dat de weg iets beter is) maar het kan ook vijf worden. Van Lhatse is het nog 400km naar Lhasa maar dat is verhard en dus een makkie misschien drie dagen.

Saga is een best groot dorp of een kleine stad ik denk dat er zo ongeveer zes straten zijn en een antal gebouwen hebben drie verdiepingen, voor ons voeld het als een stad. Mijn eerste ijsje heb ik al op en ik ben ook weer schoon na een bezoek aan het badhuis.

Volgende keer vanuit Lhasa dan zal ik ook weer foto's uploaden.

Internet!

Vandaag ben ik aan gekomen in Zongba en er blijkt hier internet te zijn dus even een heel kort berichtje. Het fietsen gaat nog steeds goed mijn fiets is nog heel het weer is goed het landschap is supper en de weg is slecht. Ik heb de kora rond mount kailash gelopen dus mijn karma is erg goed. Kort om ik vermaak me prima!

Van hier is het drie dagen fietsen naar Saga (waar internet is) en dan nog een dag of 10 naar Lhasa. het is nog maar 400km onverharde weg en dan berijken we het asfalt weer.

voor nu groetjes Martijn en misschien schrijf ik in Saga wat meer anders wordt het Lhasa!

Ali

Gisteren ben ik aan gekomen in Ali, hier volgt een verslagje van de weg tussen Kashkar en ali over de 219 highway.

Kilometer paal 2. paal 0 en 1 kon ik niet vinden. het stuk tussen kashkar en Yecheng (250km) heb ik gesmokkeld door een bus te nemen maar hier gaat het echt beginnen.

Het eerst stuk was makkelijk een plate woestijn met een goeie weg.

Maar de weg en het landschap veranderde al snel. Ik fietse de bergen in en de weg verloor zijn asfalt laag. Hier sta ik op de twede pas onderweg 49..m hoog. Hoewel ik duidelijk kon merken dat de lucht erg dun was ging het naar boven fietsen redelijk makkelijk, de wegen hier zijn zo aan gelegd dat de vrachtwagens er over naar boven kunnen rijden en omdat de vrachtwagens geen sterke motors hebben is de weg nooit stijler dan een graad of 7 a 8.

Onderweg hoorde ik dat er twee fietsers 1 dag achter me zaten. en in het plaatsje Mazar besloot ik een een rustdag te nemen en op ze te wachten. Het waren Farran uit Andora (met anhanger) en Sean uit Amerika.

Gelukkig is de weg erg rustig maar soms moeten we door het stof. vooral de leger comvoien zijn vervelend.

Zigzag omhoog! 5000m? Tussen ons drieen hebben we 5 kaarten en een aantal lijsten van het internet allemaal geven ze een andere hoogte. Mijn GPS heeft ook zo zijn eigen mening.

Niet altijd kunnen we fietsen maar moeten we duwen.

Of banden repareren. (niet die van mij ik heb goeie banden)

Of het is genoeg geweest en we stoppen voor de nacht.

Naast de weg fietst het vaak lekerder dan op de weg. De weg is over het algemeen een groot wasbord met daar op losse keien.

En dan komt het zwaarste stuk, het Asai chin plateu. Ze zeggen de hoogste weg terwereld ze zeggen de zwaarste weg terwereld! Hoe dan ook het is hoog rond de 5000m met drie passen van in iedergeval 5200m. later spraken we een weg werker die zij dat de hoogste pas 7900m was de vrachtwagen choufeurs zijden 6200m mijn gps vnd het 5450m.

Hoe dan ook, als de zon ondergaat is het er heel erg mooi!

Mooi! maar om de foto's te nemen sta je wel in de kou ik denk -10 of zo.

Op aksai chin leeft bijna niemand er is een legebassis en een trukstop met ongeveer 15 mensen de rest van het land is voor de tiebetaanse antiloope.

En toen kwam de sneeuw. De fietsen bevroren we konden niet meer remmen en schakkelen en moesten een lift nemen. Van Sumxi tot Domar 100km hebben we niet gefietst.












Die lift bracht ons in Tibet! Eindelijk terug in Tibet.
































En dan opeens Ali een stad in de woestijn. Winkels nachtclubs hoge gebouwen en de Indus. De Indus is hier nog maar een klein stroompje vergeleken bij de Indus die ik ken van uit Pakistan.