Door en over de bergen.
Gisteren ben ik in Kashkar aangekomen, en omdat hier prima internet is zal ik toch maar eens probeeren wat te schrijven.
Het is nu twee dagen na dat ik de regel hierboven schreef en nu gaat het echt gebeuren!
Turkije: Omdat PIA mijn vlucht had veranderd zonder het mij te vertellen moest ik 5 dagen in Istanbul wachten to ik naar Islamabad kon vliegen. Istanbul is een prachtige stad en ik ging elke dat bekaf naar bed van het vele lopen. Verder niet veel mee gamaakt daar.
Pakistan: Na een goeie vlucht in Islamabad geland. Wat gelijk opvald is de vriendelijkheid van de Pakistanie, iedereen doet zijn best om je te helpen. Mijn Taxi chaufeur liet me ondanks de fixed price vijf hotels zien in Rawalpindi. Rawalpindi (Pindi) en Islamabad zijn twee bijna aan elkaar gegroeide steden met een smalle groen strook in het midden, deze strook is leterlijk het gat tussen rijk en arm. pindi is een groote vieze erg drukke stad, Islamabad is het tegen over gestelde hier zijn het brede laanen met regiringsgebouwen ambasades en grote villa's.
Van uit Pindi ben ik met de bus naar Gigit gegaan, ik had van veel mensen gehoord dat dit een spannende rit was, en dit keer was dat ook zo. De bus volgd het eerste deel van de Karakorum Highway is net breed genog voor twee vrachtwagens om elkaar (voorzichtig) te passeren. Omdat het een lange rit is moeteen de bussen zo snel gaan als ze kunnen om het in een dag te redden (mijn bus deed het in 17 uur). De weg volgd de Indus en kronkeld hoog boven de rivier door de bergen.
Vanuit Gilgit ben ik gaan fietsen. Eerst naar Skardu verder langs de Indus over een klijnere weg 210 km schiterend fietseen maar wel heel zwaar het koste me drie dagen en ik voelde me niet erg zelfverzekerd over de rest van mijn trip. Na de bus terug naar Gilgit genomen te hebben ben ik richting het noorden gaan fietsen verder over de KKH eerst in twee makkelijke dagen (60 + 40km) naar Karimabad. Karimabad is een leuk plaatsje in de Hunza valei met veel hotellejes en resturantjes. Na een paardagen niksdoen en wat dagtochtjes door de bergen gemaakt te hebben ben ik naar Passu gefietst. Passu is een Saaie dorp op een heel mooie plek aan de voet van een grote gletser en omringd door prachtige bergen. Na een paar dagen rond Passu getrokken te hebben ben ik naar Sost gefietst waar bleek dat de geruchten dat je niet over de grens mag fietsen waar bleek te zijn. De volgende ochtend dus maar een Bus kaartje gekocht en met het gevoel opgelicht te zijn (bus was 35 dollar (dat is 25 hotel overnachtingen in Pakistan)) aan de douane fromalitijten begonnen. Om een lang verhaal kort te houden, Alle bagage is die dag vierkeer voledeig doorzocht de fietsen vijn vier keer van het dak gehaald...
China: De eerste 143km was een perfecte weg mooi gelijdelijk naar beneden en we keken er naar van uit de bus. Na een nachtje in Tasgorgan kon er weer gefietst worden er stonden 100km en een 900m klim naar 4100m te wachten en ik was er lang niet zeker van dat ik dat zou trekken. Maar dat viel alles mee ik was zelfs een van de fitste van ons klijne groepje. We sliepen die nacht in een Yourt bij het Karakul meer met zicht op Muztagh ata, een erg mooie plek. Hierna volgden twee dallende dagen van ieder 100km naar Kaskhar waar ik nu nog zit. China is een totaal andere wereld dan pakistan, de wegen zijn goed de autos nieuw en de winkels vol!
Morgen vertrek ik Vol zelf vertrouwen en mijn tassen vol vooraad richting Tibet!
Tot in Ali 2000km verderop (3 of 4 weken fiersen) Martijn
gepost door Tijn op
8:14 a.m.
|
1 reacties
